حتما شنیده اید که تقریبا هرچند وقت یکبار سازمان های حفاظت از محیط زیست ، سازمان ملل و انجمن های حمایت از حیوانات یک هشدار بسیار جدی در مورد خطر انقراض یک جاندار در قسمتی از کره ی زمین را اعلام میکنند.

در همین راستا شمار زیادی از همین سازمانها و نهادها و افراد ذیربط تمام تلاش مالی و تحقیقاتی خود را جهت حفظ این گونه جانوری به کار می گیرندکه به حق نیز باید این تلاش ها انجام گیرد. حال اگر موضوع به جای انقراض یک حیوان ، در مورد انقراض یک پدیده ی هنری ، اجتماعی و اقتصادی با پیشینه ی 3500 ساله باشد چه باید کرد؟

پدیده ای که در سال های نه چندان دور در حدود 10  میلیون نفر از کشور ما از آن کسب درآمد می کردند.

به نظر شما آیا این پدیده برازنده ی همان مقدار از توجه نیست؟

همانطور که انقراض یک  جاندار اثرات مخرب جبران ناپذیری را به اکو سیستم وارد می کند ،انقراض فرش دستباف ایرانی نیز اثرات جبران ناپذیری به شاکله ی هنری و اقتصادی جامعه وارد می کند.

دوستان، ما در مورد فرش دستباف ایرانی این گوهر آب دیده در کوره ی زمان صحبت می کنیم . هنری که هنوز با تمامی مشکلات بی شمار ، کماکان در جهان همتا و نظیری ندارد.

زمانی که از با ارزش ترین ساعت ها صحبت میکنیم بی درنگ به یاد کشور سوئیس می افتیم و زمانی که از بالاترین مرتبه از هنر تراش الماس و جواهر آلات صحبت به میان می آید کشور ایتالیا بی رقیب می درخشد، و همین طور هنگامی که صحبت از هنر فرش در بالاترین مرتبه ی جهانی به میان می آید به جز نام ایران کشور دیگری به ذهن خطور نمی کند.

با وجود اینکه در سالیان اخیر کشور هایی همانند هند ، پاکستان و ترکیه سهم به سزایی از تولید فرش دستباف را به خود اختصاص داده اند لیکن با توجه به سابقه ی طولانی و هنرمندان بی نظیر کشورمان و تولید کنندگان و بافندگانی جواهر نشان می توانیم با بهره مندی از شیوه های جدید تجارت جهانی بازار های از دست رفته را بازیابی کرده و به گذشته ی درخشان خود بازگردیم.

به امید روزی که تمامی تلاشگران این حیطه به حق ،حاصل تلاش زحمات خود را به بهترین نحو بدست آورند.